บทที่ 62 ป่วย

กาญจนาเห็นพิชญเดินเข้ามา ในที่สุดก็ถอนหายใจโล่งอก

ร่างกายที่เกร็งมาทั้งคืนได้ผ่อนคลายลงในตอนนี้

เพิ่งจะคลุมเสื้อผ้าได้ไม่กี่วินาที กาญจนาก็รู้สึกว่าตาพร่ามัวไปหมด

แล้วก็ล้มฟุบลงไป ถ้าไม่ใช่เพราะพิชญมือไวตาไว เกรงว่าคงได้จูบกับพื้นไปแล้ว

สมศักดิ์มองเห็นการกระทำของทั้งสองคนผ่านกระจกมองหลัง จึงพูดเสียง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ